خرما گياهي است كه در بسياري از نقاط دنيا به‌ويژه نواحي بياباني كشورهاي خاورميانه رشد مي‌كند و نقش موثري در بقای بسياري از تمدن‌هاي قديمي داشته است. زادگاه اصلي درخت خرما، بر اساس نظريه “”داوسون”” كارشناس برجسته خرما و مدارك مستدل، عراق و نواحي غربي و جنوبي ايران است، به‎طوري كه هم اكنون بيش از نيمي از توليد جهاني خرما در جلگه خوزستان و بين النهرين، سواحل كارون و اروند رود در كشورهاي ايران و عراق متمركز است. ايران با توليد سالانه 17/1  ميليون تن خرما، رتبه‌ي سوم دنيا را در توليد اين محصول دارا مي باشد.

بسیاری از محققین افزودن آرد هسته خرما را به دلیل محتوای زیاد فیبر موجود در آن جایگزین مناسبی برای سبوس دانسته‌اند، همچنین تعادل مناسبی بین میزان سلولز و همی‌سلولز موجود در هسته وجود دارد، تنها نقظه ضعف هسته خرما وجود مقدار نسبتاً زیاد لیگنین در ساختار آن است که نیاز مند فرایند لیگنین زدایی از طریق هیدرولیز قلیایی است.

در روایتی از رسول اکرم درخت خرما را به (کریمه) یاد کرده است که به معنای پر برکت بودن آن است چرا که تمام قسمت‌های آن مورد استفاده قرار می‌گیرد و چیزی دور ریخته نمی‌شود ابتدا رطب و بعد از آن خرما و شیره آن و به این مقدار هم بسنده نمی‌شود کشاورزان از تمام اجزاء آن استفاده می‌کنند از برگ‌ها و تنه و ریشه و… و هسته آن قسمتی بود که هنگام خوردن باقی می‌ماند سالیان طولانی این قسمت از این میوه بهشتی دور انداخته می‌شد چرا که تصور می‌شد فایده‌ای ندارد ولی زمان اثبات کرد هسته آن نیز فوائد بی شماری دارد .